De taal van een opvlieger

Ik wil graag iets delen over wat ik aan het ontdekken ben over hoe 'opvliegers' bij mij werken.
Ik heb ze nu sinds een aantal jaren. Ik schrijf met opzet niet 'ik heb er sinds een aantal jaren al last van', ook al vond ik ze, zeker in het begin, superlastig. Maar daar ga ik niet over schrijven.
Er kwam een moment dat ik mezelf af ging vragen: 'Wat willen deze opvliegers me vertellen.' Ik kon me niet voorstellen dat ze er 'zomaar' waren. Niks is zomaar. Er zat/zit vast een boodschap achter, die verder gaat dan een verandering in mijn hormonen.

Stress

Het mooie is, dat ik geleidelijk aan een antwoord op die vraag krijg.
Ik kreeg als eerste door dat opvliegers samenhangen met stress.
Maar dat antwoord vond ik nog niet specifiek genoeg.
Moest ik me meer gaan ontspannen? (dat is altijd goed natuurlijk, maar dat was te algemeen. Ik ben al sinds mn eerste yoga-les op mn 20ste bezig met ontspanning)
Moest ik stress-situaties uit de weg gaan? Nee, dat is het ook niet. Er zijn in het leven zo nu en dan stress-situaties, daar heb je 'gewoon' mee te dealen. En ik merkte ook dat het niet zo is/was dat ik dan een opvlieger krijg.

Automatische patronen/overtuigingen

Het voelde subtieler. Moest echt goed gaan voelen/kijken/gewaar-zijn wat er vlak vooraf gaat aan een opvlieger (heel warm worden).

Dit is wat ik er tot nu toe helder in heb.
Er gaan bepaalde gedachten/gevoelens aan vooraf. Ik schrijf met opzet 'gedachten/gevoelens', omdat ze met elkaar in verband staan, ze elkaar beïnvloeden.

Het zijn gedachtes als:
"O jee, als dit maar goed komt."
"Ik hoop dat dit wordt opgelost."
"O jee, er wordt nu iets van mij verwacht, waar ik misschien niet aan kan voldoen."
"Ik heb iets niet goed gedaan."
"Misschien kom ik te laat."
"Ik moet nu..... dit of dat."
"Dit moet nu af/goed komen/binnen dit termijn enz."
"Ik moet nu een oplossing bedenken voor deze situatie van de ander (van wie ik hou).

Er zit dus altijd een 'moeten' in. Of de (mogelijke) verwachtingen van anderen willen vervullen. Niemand teleurstellen (ook mezelf niet). Een situatie willen/denken te moeten veranderen.

En het 'grappige' is dat het helemaal niet perse hele grote/substantiele dingen hoeft te betreffen. Ik kreeg bijvoorbeeld vanochtend in de Etos al een opvlieger omdat lippenstift nummer 296 (die kleur gebruik ik nu meestal) niet op voorraad was en ik gebruik wilde maken van de aanbieding 2 voor de prijs van 1)
Vaak is het dus zo dat zodra ik denk/voel dat iets op een bepaalde manier moet gaan, ik een opvlieger krijg.

Het kan anders!

Als je nu nog steeds aan het lezen bent: Vind je het niet geweldig deze ontdekking?
Ik/we hebben ons denken en voelen dus zo getraind dat we onszelf de hele dag door in de stress kunnen jagen. En we maken daarbij weinig onderscheid tussen levensbedreigende zaken en futiliteiten als een lippenstift.

Hoe ik nu de overgang zie:
Mijn lichaam zegt tegen me: "Lieve Lyan, je hebt nu al heel wat jaren de tijd in je leven gehad om je leven lichter te leven. Je doet dit supergoed, hebt veel wijsheid en vaardigheid hierin vergaard, en nu ga ik je vriendelijk doch dwingend en heel duidelijk wijzen op waar je nog beter voor je gezondheid kunt gaan zorgen. Hou op met dat rare gedoe van je dat de dingen anders moeten, dat je de verwachtingen van andere moet vervullen en dat je nog steeds niet goed genoeg bent.
Elke keer dat je weer in deze valkuil stapt, krijg je een gloeiend shotje van me. Veel plezier ermee!!"

Hihi het is zo'n grappig systeem dit! Heerlijk om het zo op te schrijven. 
Ik dank mijn lichaam voor haar wijsheid. Ik dank het leven dat ik dit zo mag leren. En ik dank jullie voor het lezen. Ik voel me verbonden.
En ben erg nieuwsgierig naar wat me dit verder gaat brengen.